.jpg)
Een veelal festivalganger ben ik niet, maar 5 mei Bvrijdingsfestival Overijssel sla ik liever nooit over. En zo ook dit jaar want eindelijk mochten we weer. En uiteraard kon ik het ook dit jaar niet laten om te gaan vloggen die dag. Natuurlijk eerst even de get ready with me en daarna lekker feesten, eten en genieten van de muziek!
Wanneer de band in je klas in zo'n korte tijd zo snel groeit, is het geen gek gegeven dat je met zijn allen een mooi eindproduct wilt neerzetten. Zeker wanneer je met iets bezig gaat waar iedereen enthiousiast over. Met onze specialisatie audiovisueel tijdens onze opleiding Creative Business aan het Saxion, hebben wij een talkshow mogen maken. Een enorm leuk project, waar mijn klas dan ook en 10 als cijfer heeft gekregen. De plannen voor het BBQ'en en uitgaan met de klas in Enschede stonden al, maar wat fijn als al dat harde werk dan ook wordt beloont. De perfecte basis voor een mooie avond.
De momenten dat ik met het lekkere weer binnen in mijn studentenkamer zit en bezig ben met school hebben voornamelijk door de coronatijd zijn tol geeist. Ik kan het niet meer. Ik kan niet meer een volledige dag thuis zitten en mij focussen op school wanneer de zon schijnt. Weer terug dat gevoel dat je geen kant op kan en van 's ochtendsvroeg tot 's avondslaat op één plek bent en daar je leven zich afspeelt. Logischerwijze leek het mij verstandig om even een andere omgeving op te zoeken. Iets wat ik wel vaker doe.
Wanneer je de laatste weken mij de zin "Het gaat goed." hebt horen zeggen, dan ben je één van de gelukkigen die niet de wachtlijst aan klachten heeft hoeven aan te horen. Dan heb je niet hoeven te horen dat ik al weken last heb van mijn nek, ik baal dat ik de laatste tijd niet meer zo gezond eet als dat het lijkt, ik al twee maanden amper de sportschool in ben geweest, mijn huid zich weer als een puber gedraagt. Dat ik geen enkel schuin grapje of feedback meer fatsoenlijk kan handelen en ik simpelweg elke dag wel een moment heb dat mijn traanbuisjes op springen staan, met het gevoel dat ik weg wil rennen maar niet weet waarheen.
In de tijd dat ik ben begonnen als 'content creator' stond er één ding bovenaan het lijstje van prioriteiten bij het maken van content, namelijk zo goed mogelijk kwaliteit afleveren.
De camera's die speciaal werden aangeschaft voor het maken van de foto's en de video's waren altijd een enorme punt van verbetering en je kon duidelijk de verschillen merken tussen de mensen die er echt veel moeite in stopten en de mensen die geen idee hadden waar ze mee bezig waren. Teksten werden steeds maar langer en de beelden werden steeds mooier. Iedereen die serieus met hun blog of YouTube kanaal aan de slag ging wilde het beste uit hun content halen. Maar vandaag de dag vraag ik mij af waar die mentaliteit is gebleven. De content is bagger!
Met een gloednieuwe placemet voor op je bureau, een leuk nieuw fancy ladekastje wat ook gelijk een standaard is voor je grote scherm wat je aan je net iets te uitgebreide laptop gekoppeld staat. Nu alles klaar staat is het tijd om lekker op je bank te gaan zitten en verder met die serie te gaan waar je sinds anderhalve week helemaal verslaafd aan bent. Sex and The City. En voor de gene die het niet weten, het gaat over Carrie Bradshaw. Een succesvolle schrijsfster van een column voor een krant in New York. En dan zie ik haar met haar peuk in de hand, op een poef zitten met haar laptop op een simpel tafeltje en dan vraag ik mij af, moet het leven van ons niet wat minder fancy?
We zijn een paar dagen verder en ik zit nu al in een tweestrijd met mijzelf en deze challenge. Wellicht dat ik toch even te veel hooi op mijn vork heb genomen door meerdere doelen te stellen. Het leven is al druk zat en gewoontes worden gebroken wanneer ik mij weer in een bepaalde omgeving omgeef. Maar ondanks dat ik sommige doelen inmiddels al heb laten wezen, denk aan de typische studenten dingen, gaat het best wel goed en wil ik de 30 dagen challenge zeker niet opgeven.
