Moet het leven niet wat minder fancy?

 

Met een gloednieuwe placemet voor op je bureau, een leuk nieuw fancy ladekastje wat ook gelijk een standaard is voor je grote scherm wat je aan je net iets te uitgebreide laptop gekoppeld staat. Nu alles klaar staat is het tijd om lekker op je bank te gaan zitten en verder met die serie te gaan waar je sinds anderhalve week helemaal verslaafd aan bent. Sex and The City. En voor de gene die het niet weten, het gaat over Carrie Bradshaw. Een succesvolle schrijsfster van een column voor een krant in New York. En dan zie ik haar met haar peuk in de hand, op een poef zitten met haar laptop op een simpel tafeltje en dan vraag ik mij af, moet het leven van ons niet wat minder fancy?

Ik vroeg mij af waarom precies die serie mij nou zo interesseerde. Ik had welliswaar de film gezien, maar daar hield het verder op. Tot ik vorige week een nieuwe streamingdienst erbij nam waar je alles ervan kan bekijken. Het viel mij op dat Carrie eigenlijk het influencer/blogger leven had zoals wij het nu kennen, maar dan in de tijd van de columnisten van de krant. Feestjes hier, uitnodiging voor evenementen daar en alleen omdat je een toffe tekst schrijft en een grote groep mensen het leest. Klinkt bekend? Maar daarna zie je haar toch gewoon weer terug naar haar simpele flat in New York (Laten we het maar niet hebben over de prijzen in NY maar dat terzijde).

Identificatie en realisatie

Wat ik wil zeggen is dat ik mij met haar ging indentificeren. Ik schrijf, ik ging wel eens naar eventementen, ik zit met mijn laptop thuis een tekst in elkaar te flansen in de hoop dat mensen het lezen. Maar als zij haar teksten simpelweg op een klein tafeltje in het midden van haar appartement kan schrijven, waarom heb ik dan het idee dat het allemaal zo fancy moet?

Ik weet dat ik niet de enige ben. Door de jaren heen heb ik de mentaliteit enorm zien veranderen. Alles moet eruit zien alsof het alsmaar Instagram ready is. Alles perfect in compositie op de tafel. Er moet over nagedacht worden hoe de kussen matchen bij het dekbed en alles op de muur moet er superstrak of supercute uitzien. Maar waarom? Hebben we dan constant het idee dat we het willen delen? Of is het toch een stukje rust voor onzelf? Wellicht geeft het ons een goed gevoel dat wij voor ons idee alles op orde hebben. Of dat iets er professioneel uitziet. Dat wij ons best hebben gedaan om iets van ons leven te maken. Ik heb het namelijk niet alleen over hoe ons interieur eruit ziet.

Die mentaliteit is tegenwoordig te zien in alles. We gaan liever onze karamel macchiato met havermelk halen bij de drukke Starbucks in het midden van het centrum dan een simpele cappuchino te halen bij de koffiezaak op de hoek. En de discussie over het dragen van merkkleding is natuurlijk al jaren aan de gang. Wat is het toch dat we niet meer dat simpele leven kunnen leven? Althans, gaat het hier wel om het simpele leven? Want als ik eerlijk ben, heel veel extra moeite hoef ik er niet voor te doen. Ja, het kost misschien wel wat meer geld, maar aan het einde van de rit doe ik hetzelfde als ieder ander, ik maak gewoon wat andere keuzes.

Zal het dan toch dat idee zijn dat we denken dat we het leven beter voor elkaar hebben dan de ander wanneer we alles er fancy uit laten zien? Instagram, Pinterest, en Tumblr hebben daar door de jaren natuurlijk flink aan mee geholpen. Elke dag worden wij geconfronteerd met de fancy producten en stijlen die de Instagrammers delen. Influencers delen hun stijlen, fancy producten, eten en drinken continue op sociale media en wij krijgen het idee dat zij een mooier en beter leven lijden. Je ziet dat mensen als jij en ik ook een stukje van dat geluk willen en ik krijg het idee dat vanuit dat punt de mentaliteit waar ik het net over had is ontstaan. En zo beïnvloeden wij weer onze volgers en dat blijft gaan en gaan.

Maar dan kijk ik weer naar Carrie en haar succes, simpel vanuit dat appartement in Manhattan met haar laptop op schoot. En vraag ik mij alsnog af of het leven niet wat minder fancy kan.