Full Face of makeup products I forgot about.

My makeup stash made me forgotting I have a lot of products I never have used of I simply forgot about them. So that's why we are going to test them out today, give them a review, see why I never used certain products and what for makeup products I actually haven't been using them before and is still in the packaging. I have put on a full face look with all the products I found so let's see how that went.

Hoe wordt je een beroemde / influencer fotograaf op Instagram?

Ben jij nou een fotograaf en ben je op zoek naar volgers zodat jij meer potentiële klanten kennis kan laten maken met jouw portfolio? Sociale media is daarvoor momenteel de plek, maar hoe zorg je er nu voor dat je daadwerkelijk volgers krijgt en waarom zijn sommige fotografen nou zo bekend en andere fotografen die ook mooi werk leveren, amper gezien worden? In deze video leg ik het uit!

Reisfotografie tips voor beginners! Wat neem je mee? Low budget tips.

We gaan met zijn allen dan wel niet massaal naar het buitenland maar velen gaan alsnog een ander plekje in Nederland ontdekken. Wij gaan vanuit het Noorden naar de grotten in Limburg en de Zuidelingen komen de hunebedden opzoeken in Drenthe.. Maar dan, je ziet iets moois en je bent een beetje klaar met die simpele smartphone foto's en die compact camera op de automatische stand ben je ook wel een beetje zat. Dus wat is de volgende stap?

Fotografie hoeft niet te duur te zijn als je dat niet wilt, maar kwaliteit is geld en je kan niet de mooiste foto's verwachten als je niet wilt investeren. Voor een normale camera met een beetje kwaliteit is 500,- toch wel minimaal. Er zijn wel camera's voor minder en ze doen hun ding wel, maar daar was je klaar mee toch? Daarom lees je nu dit artikel.

Er zijn zoveel verschillende mogelijkheden op het gebied van camera's en lenzen en zeker voor op reis zijn de mogelijkheden eindeloos. Dus laten we een paar op een rijtje zetten.

De camera's:

Professionele compact camera.
Wil je graag wat meer kwaliteit in de foto's maar toch graag het gemak van de compact camera houden? Dank kan je gaan kijken naar de wat duurdere compact camera's met een prijs wat soms tot wel 1000,- kan oplopen. Het lijkt veel voor zo'n kleine camera, totdat je de foto's terug ziet en het grote verschil met de foto's van de goedkopere camera kan zien. Vaak zitten er wat meer megapixels op, is alles toch even een stuk scherper en gedetaileerder, heb je vaak een lens met een laag diafragma waardoor je die mooie onscherpte krijgt en je minder ISO moet toevoegen, dus minder ruis (minder korrelig beeld.)

De bridge camera.
Dat met die losse lenzen vind je maar niets, maar je wilt wel een groot zoombereik hebben waardoor de lens wat groter wordt. Dan kan je gaan kijken naar een bridge camera. Over het algemeen hebben ze gewoon de kwaliteit van een simpele compact camera, maar de lens heeft een veel groter bereik waardoor je dieren van een mooi afstandje kan vast leggen.

Systeemcamera dan?
Tegenwoordig push ik vrijwel iedereen naar dit soort camera's. Waarom? Ze zijn licht in gewicht en kunnen feitelijk alles wat een spiegelreflexcamera ook kan en sommige merken hebben zich zo lopen te focussen om de systeemcamera's beter te maken, dat ze tegenwoordig vaak nog betere specificaties hebben dan de DSLR camera's (spiegelreflex) . Je kan wisselen van lenzen, ze zijn er tegenwoordig ook in fullframe en vrij compact naar mijn mening.

De spiegelreflexcamera oftewel DSLR.
Je kan er natuurlijk ook altijd nog voor kiezen om alsnog een spiegelreflex mee te nemen op reis. Het is dan wel een stukje zwaarder, maar als je het er voor over hebt dan moet je het zeker doen. Wil je wel alle mogelijkheden hebben van een goede systeemcamera, beter dan de compacte camera en wel losse lenzen voor verschillende doeleinden mee hebben, dan zijn er genoeg leuke instapmodelen voor mensen die willen fotograferen met een spiegelreflexcamera en vaak zijn er nog meer lenzen voor beschikbaar omdat het al wat langer bestaat en je dus de prijzen laag kan houden als je net gaat overstappen van je mobiel naar een echte camera.

Wat moet je verder meenemen op reis?
Als je op vakantie gaat of gewoon een dagje weg, dan wil je niet te veel meeslepen, maar wat zijn nou een paar dingen die je eigenlijk toch graag mee wilt nemen als je op pad gaat? Welke accessoires kan je niet missen?

Lens voor op reis.
Je wilt niet telkens van lenzen willen als je op reis bent. Ik heb het vaak zat geprobeerd en het is niet ideaal. Als je nog op zoek bent naar een lens, ga eens kijken naar lenzen met een groot bereik. Den aan 18 tot 200mm of meer. Wel is het zo dat je kwaliteit iets verder achteruit gaat, maar het gemak is naar mijn mening toch iets meer de prio, want je zal maar net een prachtig moment tijdens je reis/trip missen omdat je liever iets meer scherpte in je foto's wilde hebben en daardoor je lens niet handig functioneert.

Extra accu en geheugen.
Wellicht een vrij simpele maar je zal het bijna vergeten. Vaak als je op pad bent kan je niet even snel je accu ergens opladen of een kaartje met foto's overzetten zodat je weer meer ruimte op je kaartje heb. Neem standaard één of twee extra accu's mee en neem verschillende SD kaartjes mee, je kan maar beter meerdere kaartjes hebben met minder geheugen dan één kaartje meenemen en mocht daar wat mee gebeuren ben je gelijk alles kwijt in plaats van maar een klein deel.

ND Filter is een must have.
Toegegeven ik moet er zelf ook nog even aanschaffen maar als je merkt dat je te veel licht hebt kan je deze gebruiken om wat licht weg te halen uit je foto's zonder ISO, sluitertijd of diafragma aan te passen, zie het als een zonnebril voor je lens. Ik een "tips voor gevorderden" binnenkort zal ik wat dieper in gaan op het filter.

Reisstatief / tafelstatief
Dit is op zich niet hoognodig, maar je kan er voor kiezen om een klein statief mee te nemen zodat je in het donker mooie foto's kan maken door middel van een langere sluitertijd, maar het ook een ideale manier om foto's van jezelf alles of met anderen te maken. De meeste camera's hebben tegenwoordig wifi en kan je dus via een app de camera aan zetten en via een timer maak je de tofste reisfoto's waar jijzelf ook bij op staat.

Conclusie:
Je hebt niet het duurste van het duurste nodig, maar voor wat kwaliteit moet je hoe dan ook wat investeren en slim zijn. Kijk alleen naar de dingen die jij nodig hebt. Is die dan een stuk duurder en denk je dat die beter is, dan kan je je gauw vergissen. Het kan zomaar zo zijn dat die camera of die lens alleen maar duurder is omdat het meer mogelijkheden heeft, mogelijkheden die jij waarschijnlijk toch niet gaat gebruiken als je gewoon op vakantie mooie plaatjes wilt maken.

Je hebt niet per se al die accessoires, je kan zonder, maar je kan er zulke toffe dingen mee doen en als je je een beetje verdiept in het manueel fotograferen zal je daar van zelf achter komen. Vakantie is het moment om te kunnen spelen en veel bezig te zijn met mooie dingen vast te leggen, dus waarom zou je niet de tijd nemen om er ook echt goed in te worden?

Alles over mijn Erbse Parese Handicap en de jaren er na.

"Wat is er met je hand gebeurd?" Waarom is het soms zo lastig voor volwassenen en lijkt alles zo makkelijk bij kleine kinderen. De simpele vraag omdat het hen gelijk op valt dat er iets niet helemaal klopt aan mijn rechter hand, iets wat dan ook niet zo gek ziet aangezien mijn hand op ooghoogte ziet van al die kleine mensjes, maar het is toch echt zo, het lijkt erop dat het volwassenen soms niet eens op valt. Maar het is iets wat ik heb, nooit meer van afkom en wat ik heb geaccepteerd.

Dus wat is er nou met mijn hand gebeurd?

Bij mijn geboorte zat ik vast, ik vond het wel lekker daar, dus ik bleef nog even twee extra weken langer zitten. Je zal dus kunnen zeggen dat ik letterlijk vanaf mijn geboorte al te laat kom, voor de mensen die mij intussen een beetje kennen. Persoonlijk denk ik doordat ik die twee weken later er nog zat, dat ik te ver ben doorgegroeit en daardoor vast kwam te zitten, maar dat is mijn theorie en mijn baby gedachtes heb ik ook niet meer helemaal op een rij dus laten we dit maar bij een theorie houden voor nu.

Afijn, ik zat vast en kwam er niet zo makkelijk uit. Voor de mensen die dit lezen omdat ze het zelf hebben ervaren (moeders met kinderen met een EP) ik hoef jullie niet uit te leggen wat daar beneden voor drama heeft afgespeelt en wil jullie daar ook zeker niet te veel aan herinneren en voor iedereen die dit puur uit interesse leest, een handicap ontstaat niet wanneer baby's via een glijbaan de wereld in komen. Ik zat dus vast en er is te hard aan mijn lichaam getrokken waardoor er in mijn geval 4 van de 5 zenuwen zijn gescheurd, armpje verlamd en die grote rode einstein (Dit is een referentie naar mijn haar en niet mijn intellegentie..) mocht in een schelpje gelegd worden voor de aankomende weken en net als Sneeuwwitje lag ik daar mooi in mijn glazen kist, oftewel, de couveuse.

De operatie die alles veranderde!

Mijn volledige armpje en hand was dus compleet verlamd, je kon hem wel optillen, maar liet je het los viel het als de vrije val van de efteling zo weer naar beneden. Kracht? Wat was dat? Eerlijk, ik zou het even moeten navragen hoe oud ik precies was, maar na een paar maanden kreeg ik een operatie. En dit tekende mij voor het leven.. nee grapje zo dramatisch is het niet, maar ja, ik loop wel voor de rest van mijn leven met twee lange witte strepen rond, waarbij elke kuit nu als een dichtgenaaide rollade eruit ziet, iets waar ik tot op de dag van vandaag nog geen traan om heb gelaten. Deze lijnen komen doordat de medische wonderwereld zenuwen uit mijn kuiten hebben kunnen halen en hebben kunnen transplanteren naar mijn schouder, waardoor ik nu warmte en kou kan voelen en letterlijk elke aanraking voelbaar is. 

Ik kan mijn arm nu gewoon zelf optillen. Ik kan een tas voor een korte periode dragen, ik kan iets klemmen tussen mijn arm en buik als het nodig is om iets vast te houden, bij bijvoorbeeld het openen van een fles. Ik kan nu gewoon lekker sporten en trainen, ik heb 12 jaar korfbal gespeeld en dan niet in een team vol beperkte kinderen, maar gewoon met kinderen zonder beperking, ik kan fotograferen en filmen waarbij ik zelf de camera kan vasthouden wat voor de meest geweldige ervaringen heeft gezorgd. Deze operatie veranderde alles.

Vroegere jaren.

Ik weet nog dat ik vroeger altijd naar de fysiotherapeut moest gaan, daar wilde ze er voor zorgen dat mijn arm niet vast kwam te zitten of raar ging groeien. Tot het heden weet ik nog niet of het zou hebben geholpen als ik niet zo eigenwijs was geweest en gewoon was doorgegaan, want mijn arm omdraaien gaat niet per see en mijn arm ver de lucht in (Geen idee wanneer ik dat nodig ben.) gaat ook niet helemaal perfect. Maar ik had er gewoon geen zin in, elke week weer van school geplukt worden, niet telkens mee kunnen doen met gym door dat stomme spalkje die ik ook al snel de prullenbak in heb gegooid, ik wilde gewoon niet anders zijn.

Ik kan mij nog goed herinneren dat ze mij opeens een bureau hadden aangeraden en dat ik dus een raar groot bureau kreeg met een gat erin, wellicht ideaal voor zwangere vrouwen, maar voor een kind van 6, wat had ik er aan? Nou, ik had dus wel mooi even verschillende laatjes waar ik al mijn troep in kwijt kon, in plaats van een vak waar het een grote chaos wordt. Maar ook daar mocht ik snel aan geloven want ik wilde het niet meer. Ik wilde er niet uit zien alsof ik gehandicapt was, weg met dat stomme bureau en eerlijk, ik vraag mij nog altijd af waarom die dingen nog altijd worden aangeraden want we zijn jaren later en ik heb nergens last van.

Vele jaren later. 21 om precies te zijn.

Het rijbewijs is in de pocket, ik heb mijn eigen bureau, mijn mbo dimploma is op zak en er wordt flink aan de spierballen gewerkt. Emotioneel gezien verliep het al die jaren prima wat betreft mijn hand, ik werd nooit gepest om mijn hand, ik deed overal mee, als men dacht dat ik iets niet kon, deed ik het toch totdat ik er ZELF achter kwam dat iets niet lukte. Mijn ouders lieten mij mijn gang gaan, als een keer iets niet lukte bij de eerste poging was het niet dat ze gelijk al de dingen voor mij deden, iets wat wellicht het aller belangrijkste is wat een ouder moet doen bij een kind met EP, wees op je hoede dat je niet de "Overprotective" ouder gaat uithangen. Als je kind een keer op zijn of haar smoel valt omdat het niet lukt, letterlijk, maar hopelijk voornamelijk figuurlijk, bemoei je er niet gelijk mee, laat het je kind nog 10x proberen tot dat hij of zij een eigen manier ontwikkeld heeft.

Rijbewijs.
Iets wat nog altijd veel voorbij komt in de Facebook groep voor de mensen met EP is "Hoe zit dat met het regelen van je rijbewijs." Hopelijk vinden jullie het bij deze hulpvol als ik hier dan toch even een kopje aan wijd. Mijn Erbse Parese zit rechts, ik kan er niet mee schrijven, ik kan geen glas vast houden, mijn EP is dus best heftig. De eerste paar rijlessen heb ik gedaan bij Welzorg, die zijn gespecialiseerd in mensen met een aandoening. In die tijd heb ik bij mijn huisarts een verklaring aangevraagd om te kijken of ik verder wel in orde ben om te rijden. Deze heb je namelijk nodig om je examen aan te vragen, omdat je standaard moet aangeven of je ook een beperking hebt. Bij die verklaring komt ook nog een rijtest, dit gaat niet om dat je al kan rijden, maar puur dat je alle handelingen kunt uitvoeren, ruitewissers gebruiken, hand bij het stuur houden tijdens het sturen, richtingaanwijsers aan en uit tikken en natuurlijk wanneer je stil staat, schakelen van vooruit rijden naar achteruit rijden, want je bent gewoon stom op met een EP in een schakelauto te rijden... overbodig en geloof mij maar, automaat rijden is heerlijk!! Na het slagen van de test ben ik verder gaan lessen bij een normale rijschool, stuk goedkoper en ik had geen extra zorg mee nodig aangezien de trucjes mij al waren geleerd. Ik heb mijn theorie examen gedaan, welliswaar drie keer, but hey, I got it en voor mijn praktijk examen was maar één poging genoeg en nu zijn we 2 jaar verder en rijd ik elke dag op en neer naar Urk in mijn autootje. 

Werkmogelijkheid.

Ik ben niet zo fan van uitkeringen, ik snap dat het soms nodig is, maar in ons geval is het nergens voor nodig. Ik kan mij voorstellen dat je als tiener aan het werk wilt gaan en dan kom je tot de conclusie dat je niet in de afwas aangenomen gaat worden, kassa werk is niet te doen, zelf vakkenvullers zien ze liever met twee functionerende handen en de bediening is nou ook niet een strak plan. Eerlijk is eerlijk, ouders, als je de mogelijkheid er toe hebt, begin nu alvast te sparen met een potje voor hun tienerjaren, want van leeftijd 13 t/m 17 gaat het knap lastig worden een bijbaantje te vinden, zelfs de kranten rond brengen is niet te doen, al dat vouwwerk en brievenbussen openen en dan de krant erin proppen, één keer gedaan en doe het nooit meer. Dus wat kan wel?

Mijn moeder zei altijd, ik moet het van mijn koppie hebben. Daar hebben we dan maar naar geluisterd. Ik heb een tijdje goede doelen gelopen, beetje abonnementen aansmeren van goede doelen donaties, niet het meest effectieve als je er niet goed in bent, maar je kan als het je lukt je spaarrekening er mooi mee vullen. Daarnaast leer je enorm om je open te stellen voor mensen, het gesprek aan durven te gaan en social te wezen, want wij moeten het niet gaan hebben van onze handenarbeid, wij moeten slim zijn, het koppie gebruiken als we het willen redden in deze maatschappij. Een andere mogelijkheid is iets wat ik nu al met volle plezier nog altijd doe, werken op de klantenservice. Tuurlijk kan dat bij elk bedrijf en ga je gewoon naar de eerste de beste, maar als je je nou eerst helemaal verdiept in een bepaald onderwerp of product en dan gaat werken bij een bedrijf wat past bij jou interesse. Je zit vrijwel hele dag aan het bureau, geen zware belasting voor je arm en je leert zoveel. Zolang het maar iets is waarbij jij moet nadenken, dan merk je dat je veel meer kans hebt bij bepaalde banen dan dat je gaat solliciteren bij banen waar je het aflegt tegen mensen met twee functionerende handen.

En nu verder?

Verder kijken in de toekomst kan ik niet. Ik ben 21 jaar en mijn leven is feitelijk pas net begonnen. Ik weet niet hoe het gaat zijn als ik straks mijn baby moet gaat vast houden en voeden tegelijkertijd, ik weet niet hoe ik de dozen ga verslepen als ik samen met het hele gezin ga verhuizen, ik weet niet hoe ik straks zware tassen tijdens producties ga verslepen of dat ik simpelweg alleen maar mijn functionerende vingers moet gaan wijzen en iemand anders het zware werk moet laten doen. Zoveel vragen waar ik ook nog niet het antwoord op weet en daarom heb ik iets leuks/interessants bedacht.

Ben jij nou 25+ en heb jij ook en Erbse Parese en ben je bereidt jouw verhaal te delen, mail mij dan met als onderwerp "Ik deel EP" en meld je aan. Ik zal binnenkort met iedereen die zich aanmeld contact opnemen om zo verder dit idee uit te werken en mijn concept vertellen en hoop dat jullie daaraan mee willen doen. Mailen mag naar: tessakloknl@gmail.com

De laatste weekjes van mijn tussenjaar.

Eindelijk weer een zondag waar ik de hele dag mag doen waar ik zelf zin in heb. Geen verplichtigen, geen werk, gewoon even lekker mijn kamer wat opruimen, plannen maken voor video's en opeens de behoefte om eens lekker weer mijn blog er bij te pakken en in het wilde weg schrijven. Want hoe is de afgelopen tijd gegaan? Nog een paar weekjes te gaan en dan begint mijn schoolleven weer en is mijn tussenjaar gedaan.

De afgelopen tijd heb ik veel gewerkt. Het plan was om dit jaar lekker veel bezig te zijn met mijn blog en mijn Youtube kanaal en hoewel dat in het begin ook prima ging, had ik na een aantal weken de kans om fulltime te gaan werken. Iets wat mij een perfect idee leek. Veel werken, geld verdienen en enorm veel kennis opdoen op de werkvloer, iets wat ik beide absoluut heb gedaan. Welliswaar heb ik alsnog deze week veel van het spaargeld alweer over de toonbank gegooid en terug in het bedrijf gestopt waar ik werk, want ik wilde zo nodig het nieuwste en het beste op het gebied van video en fotografie apparatuur hebben voordat ik de nieuwe opleiding start, maar dat nemen we maar voor lief, we moeten dan nog maar even opnieuw gaan sparen nu.

Iets wat op zich een mogelijkheid gaat zijn, want het afgelopen jaar ben ik gestart met een grote freelance opdracht. Een opdracht die op dit moment toch wel echt veel langer duurt dan gehoopt en ik dus nu al een jaar lang niet echt lekker vrij mijn dagen heb kunnen inplannen. Ik heb dit jaar geleerd wat ik wel en wat ik niet meer wil doen wat betreft freelance werk. Tuurlijk, een leuke som geld op de rekening is leuk, maar ik heb geleerd dat als je iets gaat doen, doe dan ook iets wat je oprecht leuk vind om te doen, want anders kan het alleen maar een langdurig project worden waar geen einde aan lijkt te komen. We zijn in de laatste weekjes van van mijn tussenjaar en de tijd begint te dringen, deze aankomende weken moet dit project toch echt worden afgerond want de aankomende periode heb ik feitelijk gezien gewoon geen tijd om er veel naast te doen.

De school gaat van start en ik wil nog 24 uur gaan werken daar waar ik nu werk. Maar omdat goed te kunnen combineren heb ik ervoor gekozen om uit huis te gaan. Deze laatste weekjes lijken wel een gekkenhuis. Beslissingen worden genomen en hoewel ik er niet het meest zin in heb, want eerlijk is eerlijk, ik heb het zo best mooi voor elkaar, weet ik dat deze keuzes op langer termijn alleen maar goed gaan zijn en dat ik er straks alleen maar profijt uit haal.

De laatste weekjes zitten dus vol met voorbereidingen; van het zoeken van een kamer, alvast uitzet spullen bij elkaar zoeken en ondertussen alvast alles regelen voor wanneer het nieuwe schooljaar begint..Juist doordat ik weer ga starten met een creatieve opleiding ben ik heel erg geneigd om nu juist weer meer bezig te gaan met het bloggen en video's maken en dat is dan ook echt iets wat ik nu aan het inplannen ben zodat ik alvast weer in die flow zit voordat de opleiding begint, een opleiding voor met grafisch werk en schrijven. Dus hoe komen mijn laatste weekjes eruit te zien?

Nou, vol met eindelijk wat meer eigen werk doen, zo snel mogelijk mijn freelance project afronden zodat ik eindelijk weer wat rustiger mijn vrije dagen kan hebben en straks lekker op vakantie kan zonder stress dat nog iets af moet en voorbereiden op de komende vier jaar van mijn leven.