Emoties door de lens | Photostory #4

Is het hypocriet? Of toch gewoon simpelweg je werk? Afgelopen zomervakantie ben ik naar een soort van dierentuin geweest en ik heb daar qua gevoel achter de camera iets gevoeld wat ik nog nooit eerder had. Schuldgevoel. En voor het eerst ging ik nadenken over mijn waarden en normen in mijn fotografie.

Het kwam allemaal door één bepaald gedeelte. Kleine aapjes die vast zaten in een kooi. Natuurlijk was dat niet de eerste keer dat ik apen heb gezien in de dierentuin. Maar nog nooit op deze manier. Ik heb er misschien wel 20 minuten staan kijken en fotograferen. Puur om te kijken, bijna analyseren, hoe zij zich gedragen. En er kwamen plaatjes uit die mijn hart scheurde.

Dan komen toch ergens de twijfels naar boven. Is dit iets wat je graag vast wil leggen? Want aan de ene kant vind je het zielig wat er zich afspeelt, in dit geval, aapjes die vast zitten en niet in vrijheid kunnen leven. Maar aan de andere kant, ik ben degene die tickets koopt voor de dierentuin, die leuke plaatjes gaat schieten van de dieren. Dus waar zit dan die grens van goedkeuring? 

Vanaf dat moment kijk ik toch anders tegen fotograferen aan. Waar maak je de keuze? Wil je een interessant plaatje of ga je helpen bij een ernstige gebeurtenis? Vind je het gepast om die foto nu te maken? Nooit was ik er zo bewust mee bezig. Nu is het wel prettig om te kunnen zeggen dat je weet wat je wilt, of niet wilt.